ساختمان حرم امامزاده قاسم را در سال ۹۴۳ خورشیدی حدود ۴ سده پیش و در دورهٔ صفویه به دست هنرمندان ایرانی ساخته شده است.
این مکان طی محاسباتی حدود ۳۵۰ متر مساحت و ۱۱۰ متر زیر بنا و حدود ۲۴۰ متر محوطه دارد. ضریح در اتاقی به مساحت ۲۵ متر قرار گرفته. امامزاده دارای دو گنبد است که ضریح در زیر یکی از این گنبدها قرار دارد. در سردر ورودی امامزاده، کاشی کاری‌های زیبایی توسط هنرمندان ایرانی طراحی و نصب گردیده است. دیوارهای امامزاده از جنس خشت و گل و آجر است ولی دیوارهای جدید محوطه آن از جنس آجر و سیمان است. این بنا در شمال مهدیشهر در منطقه زیارت مهدیشهر واقع است و ظاهرا متعلق به فرزند امام هفتم (ع) می باشد. بنای بقعه شامل چند اتاق و دالان تو در تو و گنبد و ایوان و صحن است . راهروی ورودی به حرم دارای شش چشمه بزرگ و دو سکوی طویل در طرفین است. در نمای داخلی اتاق جلویی حرم در وسط اضلاع شمالی و جنوبی آن دو طاقنمای بزرگ با گچبری های جالب و رنگین دیده می شود. برنمای داخل گنبد و اطراف آن گچبری و نقاشی های ارزنده ای جلب توجه می کند. این اتاق بوسیله یک در چوبین کنده کاری شده بسیار زیبا به حرم یا به قسمت اصلی بقعه راه می یابد. در حد فاصل کاسه گنبد و ساقه دو ردیف قطاربندی آجری نامنظم به زیبایی در کنار هم قرار گرفته اند. ایوان امامزاده رو به مغرب و مشرف به صحن وسیعی است که ۵ متر بلندی دارد و گنبد اصلی بقعه دارای ساقهای ده ضلعی به ارتفاع ۴۰/۲ متر از آجر است
